TEMAT:

O Miechowicach pisaliśmy już tu i ówdzie, ale w tym temacie chciałbym się skupić głównie na historii tej dzielnicy, niegdyś samodzielnej gminy oraz na tym, co się z dawnych czasów zachowało.

Na początek chciałbym przedstawić krótką notkę biograficzną wybitnej postaci z Miechowic - księdza Norberta Bonczyka:

Norbert Bończyk (ur. 6 czerwca 1837 w Miechowicach, zm. 18 lutego 1893 w Bytomiu), ksiądz katolicki, poeta, autor artykułów do Zwiastuna Górnośląskiego, orędownik czystości mowy polskiej na Śląsku. Założył w 1871 r. w Bytomiu Towarzystwo Młodzieżowe Św. Alojzego (pop.: Alojzjanie). Prowadziło ono działalność oświatową i samokształceniową, również teatralną, organizowano wycieczki itp. Wieloletni współpracownik księdza Józefa Szafranka.
Najważniejsze dzieła literacie Norberta Bończyka to "Stary Kościół Miechowski" wydany w 1879 oraz "Góra Chełmska, czyli Święta Anna z klasztorem O.O. Franciszkanów. Wspomnienia z roku 1875" (1886). Z pracami ks. Bonczyka mógł się zapoznać tutejszy wikary w latach 1911-1912 ks. Emil Szramek ogłoszony po śmierci błogosławionym.

Jak wyżej wspomniano Bonczyk jest autorem poematu poświęconego Miechowicom. Ciekaw jestem, czy ktoś z Was go czytał? Jeśli nie, to, w naszych bibliotekach bytomskich (również w Bibliotece Śląskiej i uniwersyteckiej UŚ, gdyby tam ktoś mógł pożyczyć) jest ona dostępna.
"Stary kościół Miechowski" to wspomnienia z czasów dzieciństwa Norberta, kiedy podjęto decyzję o wyburzeniu starego kościoła i wybudowaniu nowego - Krzyża Świętego. Opisuje Miechowice i ich prawdziwych mieszkańców, ich życie. Liczne opisy mają charakter sielankowy. Wspomina m.in. członków rodu Tiele-Wincklerów, również ówczesnego proboszcza, którego grób dziś znaleźć możemy przy wspomnianym kościele Św. Krzyża. Liczę, że zainteresuje Was historia tej naszej ciekawej dzielnicy, opisana w dziele Bonczyka i że podzielicie się wrażeniami z lektury!
Na zachętę krótki fragment:

"Ty, co gardząc ojczyzną, zwiedzasz Alpów szczyty,
A żadnych miast widokiem nie mogąc być syty,
Aż do Włoch niesiesz oczy, aż do Neapolu,
Choć te same piękności masz na polskim polu,
Lecz żeś słyszał, czy czytał, iż kto tego kąta
Ziemi nie zwiedził, darmo po świecie się krząta -
Błądzisz! żal mi cię bracie, żal mi twej kieszeni!
Pójdź ty no do Miechowic, zatop w ich zieleni,
Lub w ich lasach twe oczy, tu łaź, tu oglądaj!
A gdybyś widział choć cząstkę, nie umierać żądaj
Jak u stóp Wezuwiusza, lecz żyć! żyć! Wszak włoskie
Nocy nie są tak piękne, jak nocy miechowskie!"

tak Miechowice są piękne, pomimo tego, że popadają w ruinę. Ale ja wierzę, że kiedyś ktoś przywróci im dawną świetność...

tak Miechowice są piękne, pomimo tego, że popadają w ruinę. Ale ja wierzę, że kiedyś ktoś przywróci im dawną świetność...

dawna swietnosc? co masz na mysli? budowle? mieszkancow? czy moze jakies osiagniecia?

Tak przedewszystkim Miechowiczanie, na miechowickim forum piszą Miechowiczanie z całego świata, bo spodkałem już Miechowiczan w Stanach, do więcej jak 1000 postów na jeden temat i to w swojej mowie która przetwała przeszło 600 lat i zostając zdegradowana przez niemców do Wesserpolnisch (Rozwodniona polszczyzna niemieckim) a przez polakow do: już zapomniał po niemiecku a jeszcze się po polsku nie nauczył. Miechowice były miejscowością która zawsze była wolna i praciwała na siebie, z ratuszem i herbem dopiero jak jak ją włonczono do Bytomia straciła na blasku i stała sie ruiną.

Edwedo napisał:

Miechowice były miejscowością która zawsze była wolna i praciwała na siebie, z ratuszem i herbem dopiero jak jak ją włonczono do Bytomia straciła na blasku i stała sie ruiną.

Nie zgodzę się. Chociaż uważam Miechowice za najbardziej interesująca dzielnice, to pozwolę sobie dostrzec pewne nieścisłości.

Od kiedy to Miechowice 'zawsze' były wolne? Zawsze to one znajdowały się w rękach właściciela, który zarządzając lepiej lub gorzej, decydował o rozwoju wsi. Tak, wsi, Miechowice bodajże dopóki nie zostały wcielone do Bytomia, były tylko wsią :]
I tak dochody i infrastrukturę oraz gęstość zaludnienia wioski determinowały posunięcia własciciela - np. wybudowanie kopalni 'Maria' w XIX wieku znacznie polepszyło byt mieszkańców.
Miechowice straciły na blasku? Och, a gdzież to tenże blask? W którym wieku? XV? XVII? Do 1812 roku, zanim nie kupił ich Ignacy Domes, byla to wioseczka z czterestoma mieszkańcami, gdzie głowna droga była wyłożona błotem. Od tamtej pory Miechowice dopiero zaczęły się rozrastać, potem przyszli Winklerowie etc.
Więc Edwedo wybacz, ale czasem zamiast golego umiłowania trzeba też popatrzyć w historię

Xadras właśnie mi o taką odpowiedz chodziło, chciałem sprawdzić dlaczego ten temat nie „idzie“ teraz wiem. Ten cytat który podałeś z mojej wapowiedzi jest czystą prowokacją na którą wpadłeś, tak czekiwałem ze ktoś na to wpadnie. Twoja argumentacja jest tą na którą czekałem, taka samą jaką będą argumentować warszawiacy jaka lwa nabierze rozgłosu wtedy to Warszawiacy też nam zmyją glowę jak tyś zmył mnie, nazwą nas od byle czego a jak Śląsk sie odezwie to będą argumenty jeszcze gorsze.
Teraz do Miechowic oczywiście że Miechowice powstały ze wsi pańszczyźnianej, pańszczyznę zniesiono w Miechowicach w 1816 – 26 od tego czasu prze rozwój przemysłu od kopolnictwa porzez hutnistwo zaczęły sie miejcowości rozwijać. Z wsi mającej może 300 mieszkanców w miejscowość 120 lat póżniej z około 20 tyś. mieszkańcow z kanalizacją z prądem z komunikacją trmwajową i autobusową. Pirwsza linia autobusowa miedzy Bytomiem a Miechowicami została otwarta w1905 roku jeszcze przed pierwszą linią tramwajową itd..
Tak samo Bytom miał swój rozwój z małej popistowskiej miesciny stał sie prężnym zasobnym miastem gdzie nie tylko przemysł prowadził ale rozwijała się też kultura i inne dziedziny.
Zastanówmy się co się z tym stało przez ostanie 55 lat; na tym nie zyskał nic Bytom na tym strciło Miechowice.
Jestem bytomianinem z Miechowic, zawsze opowiadałem mojej żonie która jest z Lublina o moim mieście o mojej dzielnicy aż kiedyś ją przywiozłem do mojego maiasta nie będąc w nim 25 lat do mojej dzielnicy do miasta w którym ona jeszcze nie była, nie ona dostała szoku tylko ja, to ona mnie pocieszała mnie została tylko historia i ludzie którzy reagują jak byli winni (a nie są) temu prze co muszą innych „ustawiać“ argumentacją „ ty wsioku ta się na niczym nie znasz.

Na początek pozwolę sobie wkleić link do strony ze starymi zdjęciami Miechowic - właśnie z czasów ich świetności. Trudno mówić o wsi skoro były tam ratusz, restauracje, kawiarnie, parki a główną drogą kursował tramwaj...

fotografie.one.pl/

Jak będę miał kiedyś więcej czasu to coś więcej napiszę

Cyc_Aliny napisał:

fotografie.one.pl/

Kiedyś na nią trafiłem, a później nie mogłem znaleźć. Dzięki! Świetne zdjęcia tam są! Polecam szczególnie pałac Wincklerów.

Nie wiem za bardzo jak było kiedyś, ale dziś Miechowice mogłyby sobie spokojnie dobrze radzić jako samodzielne miasto, a to musi wynikać z historii bo jako dzielnica są bardzo dobrze rozwinięci. Szkoda, że tamtejszy pałac jest już ruiną, bo gdyby był w całości i odrestaurowany to przyciągałby mnóstwo turystów.

Xadras Miechowice mistem nie były, nie mozna tez Miechowic degradowac do wsi
Miechowice miały ratusz - ponad 2 razy wieksz niz ówcześnie miasto Bytom
trzy duże murowane kościoły
bardzo duży klasztor sióstr Elżbietanek
dwa parki
wielki pałac
stadion sportowy
trzy szkoły powszechne
szkołę srednią
szkołę leśną dla dzieci zagrożonych gróźlicą
szkołę górniczą
w 1900 roku powstał wodociąg
od 1913 działała linia tramwajowa Bytom - Miechowice
w Miechowicach działała też jednostka strazy pożarnej

Nikt mi nie powie ze to wszystko co było w Miechowicach przed wojną było zupelnie normalne w każdej wsi

a na marginesie
należy pamiętać że do 1928 roku Miechowice to nie tylko tereny które dzisiaj zwiemy Miechowicami ale również Rokitnica która była integralną częścią Miechowic

Dziennik napisał:

Perła popada w ruinę
Pałac w Miechowicach stoi i niszczeje. Teren należy do gminy Bytom, ale miasto nie może z nim nic robić, bo swoje roszczenia zgłosiła Parafia Ewangelicko-Augsburska z Bytomia. Wszystko zaczęło się w 1996 roku, kiedy bytomski Urząd Miejski ogłosił przetarg na pałac. Gmina chciała znaleźć kogoś, kto chciałby kupić budowlę. Ale, kiedy parafia upomniała się o teren, procedura przetargowa została wstrzymana. Cały czas, przed Komisją Regulacyjną w Warszawie, trwa postępowanie w sprawie pałacu, bo to właśnie Komisja ma zadecydować, do kogo ruiny będą w przyszłości należały. - Póki postępowanie nie zostanie zakończone gmina nie może nic zrobić z tym terenem - mówi Katarzyna Krzemińska-Kruczek, rzeczniczka Urzędu Miejskiego w Bytomiu. - Czekamy na wynik. Jeżeli Komisja Regulacyjna oddali roszczenia parafii, gmina ponownie ogłosi przetarg - dodaje.

Edyta Nocoń od urodzenia mieszka w Miechowicach. Pamięta czasy, w których ruiny miechowickiego pałacu nie były aż tak zniszczone. - Kiedyś wyglądało to lepiej. Dzisiaj ruiny to obraz nędzy i rozpaczy. Po prostu się walą - mówi pani Edyta. - A naprzeciwko jest szkoła. Taka budowla to pokusa dla dzieci. Sama chodziłam do tej szkoły i wiem, co mówię, bo nas też kusiło, żeby się tam bawić. Ogrodzenie, to dla dziecka nie jest problem - mówi miechowiczanka. Pani Edyta boi się, że w ruinach może kiedyś dojść do tragedii.

Tymczasem... - Gmina zabezpieczyła teren pałacu. Ruiny są ogrodzone. Urząd zamontował także dodatkowe oświetlenie, by można było lepiej pilnować terenu - mówi Elżbieta Kwiecińska, powiatowy inspektor nadzoru budowlanego z Bytomia. - Cały czas kontrolujemy, czy ruiny są odpowiednio zabezpieczone. W związku z tym niedawno zażądałam od urzędu sprawozdania. Dostałam sprawozdanie za ostatnie dwa lata, w którym gmina wykazała, w jaki sposób zabezpiecza ruiny - mówi Kwiecińska. I dodaje, że budowla jest już w tak złym stanie, że dla własnego bezpieczeństwa lepiej nie wchodzić do środka.

Niegdyś pałac należał do rodziny Wincklerów. Historia budowli rozpoczęła się w 1812 roku, kiedy wieś Miechowice kupił Ignatz Domes, kupiec z Czeladzi. Nie chciał mieszkać w starym drewnianym dworku, więc rozpoczął budowę małego klasycystycznego pałacu. Ukończył ją w 1817 roku. Dwa lata później do pałacu wprowadziła się Maria, córka Domesa. W Miechowicach zamieszkała wraz ze swym mężem Francem Aresinem, wrocławskim kupcem. Aresin zmarł, a Maria wyszła drugi raz za mąż. Jej wybrankiem został Franz Winckler, zarządca jej dóbr. Po śmierci Wincklera ziemie odziedziczyła jego córka z pierwszego małżeństwa Waleska von Winckler. W latach 1855-59 dobudowano dwa boczne skrzydła. W 1945 roku pałac zniszczyły dwa pożary. Dzisiaj możemy oglądać tylko niewielki, ocalały kawałek budowli.

Agnieszka Klich - POLSKA Dziennik Zachodni

miras napisał:

Miechowice miały ratusz - ponad 2 razy wieksz niz ówcześnie miasto Bytom

Bez przesady prosze.

Bez przesady prosze.

A według ciebie to ratusz przy Rynku był większy od miechowickiego?

Bytomski Ratusz był nieznacznie mniejszy - 2 krotnie to znaczna przesada.

Ponoć dzisiejszy pl. szpitalny do drugiej połowy lat 60 XX wieku nosił nazwę pl. Miarki

p.s określenie Bobrek II dotyczyło kiedyś Karbia ?